Hjólin á strætó far'í hring, hring, hring

Heyriði - stóribróðir fundinn og meira en það; hann er að verða pabbi. Sem þýðir að ég er að eignast lítinn bróðurson. Mikil gleði á þessu heimili, verðandi farmor og farfar alveg í skýjunum.

 Af mér er allt gott að frétta. Það er mikið mikið að gera hjá mér, en í dag náði ég að troða einu bloggi inn í dagskrána. 

Ég ferðast mjög mikið með strætó, og kann þess vegna allar strætóferðir til og frá Trige utanað. Þess vegna veit ég líka að það eru þrjár gerðir af strætó sem Midttrafik (strætófyrirtækið í Århus) notar. Elsta gerðin er með lélegum, hringlóttum sætum sem maður getur snúið sér á, þannig að maður er alltaf á fullri ferð í beygjum. Ekkert sérstaklega þægilegt, og síðan er alltaf vond lykt. Næstelsta og mest notaða gerðin er með kassalaga sætum sem eru mjög þægileg. Það eru tvö og tvö sæti út um allt, og síðan eru svona 6 einsmannssæti.

 Það er alltaf hörð keppni um einsmannssætin á milli þeirra sem eru einir, því auðvitað vilja fæstir sitja við hliðina á einhverjum ókunnugum! Sætin fyrrnefndu, þessi kassalaga, eru passlega stór svo maður þarf ekki að snerta þann ókunnuga við hliðina á, og þarf þess vegna ekki að vera hræddur um að smitast af þeim fjölmörgu sjúkdómum sem annað fólk er með. Sá sem situr innst situr þó með andlitið kramið upp að rúðunni til að vera alveg hundrað prósent viss um að smitast ekki, og sá sem situr yst situr bara með helminginn af líkamanum á sætinu, og er við það að detta í hvert skipti sem strætó beygir - en ég meina, hvað gerir maður ekki til að þurfa ekki að koma við einhvern sem maður þekkir ekki, og hvað þá ef það er einhver af hinu kyninu?!

 Ef eitthvað óvænt gerist, eins og t.d. ef strætó bremsar mjög snögglega og allir skjótast í stólbakið fyrir framan, þá getur það gerst að hendur tveggja ókunnugra manneskja snertast, og þá er fjandinn laus! Þá er beðist afsökunar rauðum kinnum á að hafa farið svona langt yfir strikið - að hafa beinlínis SNERT höndina. Oft velur annar aðilinn að færa sig, eða fara úr strætó eftir slíkt hneyksli. Léttist þá andrúmsloftið..

 

Ég skemmti mér oft við að horfa á fólk, sem reynir svo innilega að snerta engan, því það er "an invation of their personal space". Mér finnst þetta svo fáránlegt, og það er eins og þetta verði verra með ári hverju. Kúlan sem maður hefur í kringum sig verður stærri og stærri. Strætóframleiðandinn Scania er greinilega á sömu skoðun og ég, því í þriðju og nýjustu gerðinni af strætó er þetta vandamál tekið fyrir. Það eru engin sæti fyrir einn! Það eru hinsvegar hellingur af þremur sætum hlið við hlið, og jafnvel 2 sætaraðir sem snúa á móti hvorri annarri og það er svo lítið pláss fyrir lappirnar að það er ekki annað hægt en að snerta hnén á manneskjunni á móti. Gangarnir eru mjög þröngir, þannig að þegar maður er að verða kominn að stoppistöðinni sinni og er að fara að hurðinni, þá verður maður að troða sér á milli þeirra sem standa, og þar af leiðandi snertir maður helling af fólki. Mér finnst þetta alveg frábært, og sérstaklega er gaman að sjá snertifælið fólk standa þarna ótrúlega vandræðalegt!

 Einmitt já - góðar stundir.

Sunna.